หายเมื่อย หายเหนื่อย

ตั้งแต่เช้าจรดบ่ายข้าวเที่ยงก็ยังไม่ตกถึงท้อง เพราะผมง่วนอยู่กับการซ่อมโรงจอดรถหน้าบ้าน กระทั่งแล้วเสร็จก็เหนื่อยมากๆ เนื่องจากบรรเลงเองคนเดียว มีเพียงภรรยาเป็นลูกมือส่งอุปกรณ์ให้ พอเสร็จสิ้น เธอก็ไปทำอาหารให้ทาน กลิ่นหอมฉุยของผัดกระเพาของโปรดโชยมาจนทำให้ท้องผมร้องจ๊อกๆ ครู่หนึ่ง เธอก็เสิร์ฟลงบนโต๊ะอาหาร ซึ่งผมนั่งทำหน้าห้อยดื่มน้ำไปพลางๆ ภรรยาคนสวยมองหน้าผมแบบเห็นใจพลางเอ่ย
“เหนื่อยมากใช่ไหมคะ บอกแล้วให้จ้างคนมาทำ คุณก็ไม่ยอมจ้างอะ”
“โธ่ ผมอยากจะเซฟเงินนี่คุณ ค่าจ้างเดี๋ยวนี้มันแพงกว่าค่าของอีกนะ นี่ผมทำเอง เสียค่าของไปไม่เท่าไรเอง แต่ผมก็ยอมรับนะว่า มันเหนื่อยจริงๆ” ผมว่า
“เอาค่ะ เหนื่อยและหิวก็กินเถอะค่ะ ของโปรดคุณด้วย ฉันรู้ กินเสร็จ ฉันจะบอกสิ่งที่จะทำให้คุณหายเมื่อย หายเหนื่อย ตอนนี้กินก่อนนะคะ” เธอเอ่ย แล้วก็นั่งลงและทานอาหารไปพร้อมๆ กับผม ซึ่งตักเข้าปากเหมือนคนตายอดตายอยากจนภรรยาของผมหัวเราะและว่า
“ค่อยๆ กินสิคะ เดี๋ยวก็ติดคอหรอกค่ะ”
ผมหยุดครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า
“ก็ผมหิวอะ แล้วผัดกระเพาฝีมือคุณมันอร่อยมากเลย ผมไม่รอละนะ ขออุดช่องว่างในกระเพาะก่อนนะ” ว่าแล้ว ผมก็จ้วงตักเข้าปากต่อ ภรรยาของผมก็ยิ้มและปล่อยผม
ทานเสร็จ ผมก็ดื่มน้ำอึกใหญ่และรู้สึกอิ่มแปล้
“ค่อยยังชั่ว เออ ไหนคุณบอกว่ามีอะไรจะบอกผม” ผมถามทันทีที่วางแก้วน้ำลง
“อ๋อ ค่ะ เพื่อนฉันเพิ่งจะแนะนำให้เปิดหนังชนโรงค่ะ เพื่อนฉันว่า สนุก จะทำให้หายเครียด หายเมื่อย หายเหนื่อยได้ค่ะ” ภรรยาของผมบอกสิ่งที่เธอคิดจะบอก
“เหรอ มันจะทำให้หายได้จริงเหรอ” เสียงของผมยังไม่มั่นใจ
“คุณลองดูก่อนสิคะ ดูแล้วก็จะรู้ค่ะ คิดไปเองก่อน มันไม่รู้ผลหรอกค่ะ”
“ตกลง ถ้าอย่างนั้นคุณดูกับผมนะ”
“ไม่ได้หรอกค่ะ ประเดี๋ยวฉันจะต้องไปตลาดไปซื้อของสำหรับทำกับข้าวเย็นนี้กับเช้าพรุ่งนี้ค่ะ ในตู้เย็นของหมดแล้วค่ะ” ภรรยาคนสวยว่าแบบนั้น ผมเลยทำหน้าห้อย
“ผมต้องดูคนเดียวงั้นเหรอ”
“ดูคนเดียวสิคะ ดี คุณจะได้รู้ว่า หนังชนโรง ช่วยให้คุณหายเมื่อย หายเหนื่อยได้จริงหรือเปล่า คุณไปดูเลยนะคะ ฉันจะออกไปตลาดก่อนนะคะ อ้อ ลืมไป ฉันแปะโน้ตที่เพื่อนเขียนบอกไว้ที่หน้าทีวีนะคะ คุณจะได้รู้ว่าต้องเปิดตรงไหน” พูดจบ ภรรยาของผมก็ลุกออกไป ผมได้แค่พยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะตรงไปที่ห้องทีวี ซึ่งก็มีกระดาษแปะไว้ตามที่ภรรยาผมบอก
ผมจัดการเข้าถึงสิ่งที่น่าจะช่วยให้ผมหายเมื่อย หายเหนื่อยได้ ในที่สุด เกือบสองชั่วโมงที่ผมกึ่งนั่งกึ่งนอนตาจ้องทีวี ผมก็รู้สึกว่า ความเมื่อยกับความเหนื่อย มันค่อยๆ หายไป เพราะความรู้สึกของผมไปจับอยู่ภาพเคลื่อนไหวเหล่านั้นจนไม่นึกถึงอื่นใดอีกเลย เป็นจริงตามนั้น ผมรู้ด้วยตัวเองแล้ว เช่นนั้น คืนนี้ผมจะดูกับภรรยาของผม เธอคงจะชอบเช่นเดียวกัน